De Amerikaanse Lindsey Vonn (24) is de beoogde ster bij de WK skiën in Val d’Isère. Maar ze kijkt al verder, naar de Olympische Winterspelen. „Haar toewijding heeft Vonn tot een winnaar gemaakt.”
Alex Hödlmoser ziet Lindsey Vonn zeseneenhalf jaar geleden nog haar entree maken in de Amerikaanse skiploeg. Een meisje van zeventien – toen nog Lindsey Kildow geheten – van wie hem opviel dat ze graatmager was en geen skibenen had.
De Oostenrijkse hoofdcoach van de Amerikaanse skiesters wist: hier is werk aan de winkel. Want een voorwaarde om de top te halen is dat een skiester, oneerbiedig gesproken, over gespierde dijen en billen moet beschikken. Talent en kracht zijn op de skipiste nu eenmaal onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als Hödlmoser Vonns skistijl van destijds in herinnering roept, zegt hij hikkend van de lach: „Met die spaghettibenen van haar waggelde ze over de piste.”
Zijn kwalificatie is allerminst oneerbiedig bedoeld. Integendeel, want Hödlmoser heeft groot respect voor Vonn. Hij probeert alleen duidelijk te maken, dat ze een grote ontwikkeling heeft doorgemaakt. Een progressie die exemplarisch is voor de sportvrouw én de mens Vonn.
Want Hödlmoser zegt in die twaalf jaar dat hij werkzaam is voor het Amerikaanse team niet eerder zo’n toegewijde skiester te hebben meegemaakt. „Lindsey heeft zich voor de volle honderd procent aan haar sport gecommitteerd. En dat geldt ook voor haar privéleven. Die instelling verklaart voor een belangrijk deel haar succes; het heeft haar tot een winnaar gemaakt.”
De hand van Hödlmoser is te zien aan haar snelheid. Hij heeft haar gedurfd leren skiën, de ideale lijn leren zoeken, maar ook de hersens leren gebruiken. Waarbij hij met Vonn het voordeel had een skiester met aanleg te treffen. En iemand die volgens hem een buitengewoon aerodynamisch is.
De Oostenrijker staat niet versteld van Vonns dominantie de laatste twee seizoenen op vooral de afdaling. Op die discipline heeft ze intussen al elf wereldbekerwedstrijden gewonnen, waarmee ze de score van negen van haar grote Amerikaanse voorbeeld Picabo Street heeft overtroffen.
En volgens Hödlmoser heeft Vonn de top van haar kunnen nog niet bereikt. Waar hij mogelijkheden tot verbetering ziet? In haar techniek. Die is goed, maar niet verfijnd genoeg om ook op de finesse van onderdelen als de (reuzen)slalom onder de knie te krijgen. Haar ongepolijste stijl van de afdaling en de super-G speelt Vonn nog te veel parten om als allround skiester te domineren. En daar is haar streven met het oog op de Olympische Winterspelen over een jaar in Vancouver op gericht.
Maar Vonn leert snel, zoals bleek uit haar zege op de slalom bij wereldbekerwedstrijden in het Finse Levi en het Duitse Garmisch-Partenkirchen. Ook de specialisten van de losse heup moeten haar gaan vrezen. Een opvallende doorbraak voor iemand die als kind weliswaar veel slaloms heeft geskied, maar die specifieke techniek de laatste jaren ondergeschikt heeft gemaakt aan snelheid.
„Dat was ook noodzakelijk”, doceert trainer Hödlmoser, „omdat het als beginnend skiester onmogelijk is je op alle vier onderdelen te richten. We hebben ons daarom gefocust op de snelheidsnummers. Nu Vonn de afdaling en de super-G beheerst, gaan we ons oriënteren op slalomonderdelen.”
Hoewel een expressieve Amerikaanse zal Vonn haar grote droom voor zichzelf houden. Maar haar streven naar meervoudigheid heeft alles met de naderende Spelen te maken. Vonn werkt aan een scenario dat haar aan goud op alle skionderdelen moet helpen. Maar Vonn zal die ambitie niet hardop uitspreken. Omdat ze weet hoe dun het lijntje van topsport is, vooral bij een risicosport als skiën.
Vonn ervoer dat afgelopen week nog maar eens bij de WK in het Franse ski Val d’Isère. Nadat ze vorige week op de super-G haar eerste wereldtitel had gewonnen, werd ze twee dagen later bij de supercombinatie gediskwalificeerd wegens het missen van een poortje op de slalom. Vonn had zo de pest in dat ze woedend de pers te woord stond.
Overdreven? Niet voor een sportvrouw die trots is op de vele gewonnen prijzen, maar zich realiseert dat haar grootheid alleen gestalte krijgt als ze ook olympische en wereldtitels wint. „Ik vind het belangrijk dat ik ook iets bereik op een groot podium”, zei ze vorige week tegen de verslaggever van de New York Times.
In haar achterhoofd speelt het echec van Turijn mee. Bij de Winterspelen van drie jaar geleden viel Vonn in San Sicario tijdens een training voor de afdaling zo hard, dat ze meende haar rug gebroken te hebben. Toen dat niet het geval bleek te zijn, ontvluchtte de skiester de trauma-afdeling van het ziekenhuis om vervolgens op vier onderdelen mee te doen. Niet met het gewenste resultaat, want haar beste klassering was de achtste plaats op de afdaling.
Die drijfveer is een tweede natuur van Vonn, maar ook gekweekt door haar vader Alan Kildown, die zijn dochter als tweejarige al ski’s onderbond. Later verhuisde het gezin, dat naast moeder Linda en zus Karin uit de drieling Dylan, Laura en Reed bestond, speciaal van Lindsey van Burnsville’s Buck Hill in Minnesota naar het skioord Vail in de Rocky Mountains.
Vonns moeder zegt in een reportage van het sportblad Sports Illustrated daar achteraf spijt van te hebben, omdat toeristenplaats Vail volgens haar geen kindvriendelijk oord is. In tegenstelling tot Vonns vader, die in hetzelfde artikel zei niet te begrijpen, dat een vakantiedorp door zijn eenzijdigheid voor kinderen ook vervelend kan zijn. Maar het staat vast dat die periode van grote invloed op de carrière van Vonn is geweest. En op het gezinsleven, want Vonns ouders zouden later scheiden.
De relatie van Vonn met haar vader is sindsdien verslechterd. Zodanig dat de twee niet meer met elkaar spreken en vader Kildow anderhalf jaar geleden ontbrak op haar bruiloft met de oud-skiër Thomas Vonn. Hij kan niet verkroppen dat zijn dochter een negen jaar oudere man huwde.
Vonn zegt echter haar geluk te hebben gevonden. En Thomas Vonn wijkt niet van de zijde van zijn echtgenote. Hij heeft zich opgeworpen als haar begeleider in de ruimste zin van het woord. Alleen de trainingen verzorgt hij niet, maar verder doet hij vrijwel alles. Om die reden heeft de kleine skiwereld hem de bijnaam ‘sherpa’ gegeven, een verwijzing naar de Nepalese sjouwers bij klimexpedities naar de Mount Everest.
Vonn en haar echtgenote wonnen intussen in Park City, nabij de olympische skipiste van de Olympische Spelen in Salt Lake City (2002). Tot de regelmatige bezoekers hoort de Duitse skiester Maria Riesch, die Vonn tot haar hartsvriendin mag rekenen.
Opmerkelijk in een wereld, waar afgunst een sterk ontwikkelde eigenschap is. Niet voor de sociale Riesch, die het echtpaar Vonn afgelopen Kerst bij haar in Duitsland liet doorbrengen. „Hoe die vriendschap is ontstaan? Gewoon, omdat het tussen ons klikt”, zegt Riesch, die als concurrente zonder schroom hoog opgeeft van Vonns skikwaliteiten. „Ze heeft een enorm goed gevoel voor de ski’s en weet vooral bij de afdaling altijd de ideale lijn te vinden.”
<code><P></code>
Bron: NRC